Even een weekendje tussen de bewoonde wereld nodig

Nog maar een weekje voorbij en toch zoveel gebeurd! Vorige week zondag was ons laatste dagje in San Jose. Dus alle tassen en koffers inpakken, afscheid nemen van onze schoolvrienden en uiteraard een verslagje schrijven op waarbenjij.nu. De ochtend van vertrek, hebben we afscheid genomen van Roxana (uiteraard ook weer een fotoshoot) en we hebben een kleine souvenir achtergelaten.

We werden opgehaald door de taxi en de reis kon beginnen! Een heel gedoe nog, al die busreizen. De eerste bus van San Jose naar Quepos was geen probleem: de koffers gewoon onderin en wij in de bus. Maar de bus naar El Silencio! Een ramp!

Allereerst moesten we gewoon verschikkelijk lang wachten op die halte; superwarm en megasaai. Toen de bus eindelijk aankwam, hebben we nog ruim een uur bij die bus gewacht - nog steeds met die megakoffers - terwijl een eng mannetje in het Spaans tegen ons aan het lullen was. Echt geluisterd heb ik niet, want ik maakte me alleen maar druk over we in hemelsnaam die koffers door dat dunne deurtje, dat kleine trapetje opkregen, terwijl er tussen de ingang en de grond nog een halve meter verschil zat!

Het is toch gelukt (niet dankzij de buschaufeur). Goed, dus wij in die bus, met die koffers die het hele pad innamen. Maar.. wer moesten er ook weer uit! En op de goede halte! Allemaal gelukt (ook niet dankzij de buschafeur) - weer met die enorme koffers door dat dunne deurtje, het trappetje af en een vrije val van een halve meter.

Dus daar waren we dan, in El Silencio. En de naam zegt het al: het is er erg stil. Nouja stil.. Elke morgen wordt ik rond 3/4 uur wakker door het gekraai van alle hanen in het dorpje (en dat zijn er nogal wat!). Maargoed het zijn kippen (en ik hou van kippen :]) dus dat is nog wel te vergeven.

Maar we werden daar dus gedropt voor de supermarkt, waar we werden opgewacht door twee meisjes. Joery en ik werden meegenomen naar twee huizen - niet in hetzelfde gastgezin helaas :[, maar wel tegenover elkaar. En even om een beeld te geven van hoe zo'n huisje eruit ziet..: het hele huisje is ongeveer even groot als jouw woonkamer in Nederland, de douche is een koude pisstraal, er zijn geen spiegels, de enige wasbak is in de keuken te vinden (voor zover het een keuken te noemen is) en de muren sluiten niet aan op het plafond (ook niet de buitenmuren). En het hele gezin woont daar dus in! Het gezin waar ik bij woon bestaat uit 8 mensen.

Echt helemaal back to basic dus! Dat zorgde daarom ook bestwel even voor een cultuurshock (en een beetje last van heimwee). Het is gewoon zo'n andere levensstanddaard. En daar woon ik nu tussen! Een beetje moeilijk in het begin, maar echt een mooie ervaring.

Wat ze dan weer wel hebben in dat stenen hokje..: een grote TV (die de hele dag aan staat), laptops, mobieltjes.. Een beetje misplaatst in zo'n primitief huisje xD. Wel heel grappig om dat contrast te zien.

Nadat we dus beide ons huis hadden gezien en wat hadden gekletst met de familie, gingen Joery en ik het dorpje nog even bekijken. Onderweg kwamen we twee andere vrijwilligers (in totaal zijn er nog 3 vrijwilligers, die afgelopen zaterdag zijn vertrokken) tegen en ze nodigden ons uit om een biertje te komen drinken in het barretje op de heuvel - er is hier overigens ook wifi :]. Uiteraard wilden we dit wel! En zo zagen we gelijk de plek waar we de volgende morgen moesten staan voor ons vrijwilligerswerk.

Het werk dat we doen is tot nu best wel leuk geweest. De eerste morgen hebben we met z'n alleen een schooltje mogen schilderen (met een muziekje :]), we hebben de dieren in het natuurpark gevoerd, we mochten bordjes voor het park schilderen (de foto's zijn ook op facebook te bewonderen xD), waarschijnlijk mogen we nog een keer koeien melken, en wat minder leuk: we moesten de bovenverdieping van het restaurantje schoonmaken en in het supermarktje werken (niet echt werkt voor een natuurproject..). Maar over het algemeen best relaxed.

Omdat we maar 4 uurtjes per dag werken in de morgen, hebben we daarnaast nog zeeen van tijd. Hoewel er niet zoveel te doen is in El Silencio, vermaken we ons wel. De natuur is er prachtig, er zijn dieren - waaronder coco, het loslopende aapje, dat op je schouder komt zitten - en het water in de rivier is heerlijk om in te zwemmen. Daarnaast is het barretje/restaurantje ook gezellig om even wat te drinken en de wifi is natuurlijk ook een leuke luxe.

Ook krijgen we hier 3x per dag warm eten. En ja, 3x per dag rijst met bonen (gallo pinto). Best wel lekker, maar het is wel erg veel rijst en bonen xD.

We hebben wel besloten om maar twee weekjes te blijven in plaats van vier, omdat we denken dat dat wel genoeg zal zijn. En daarnaast vinden we het leuk om nog andere projecten te proberen. Dus de laatste twee weekjes zullen we weer in San Jose verblijven, waar we een weekje in weeshuisje gaan werken en een weekje met ouderen in de weer zijn.

En nu zitten we een weekendje in Quepos - even de bewoonde wereld opzoeken. Dat was wel nodig na zo'n weekje in de rimboe. Het hotelletje waar we nu verblijven is echt super. Er is een zwembad - waar ik helaas niet in mag met m'n oorstok -, er zijn hangmatten, terrasjes tussen palmbomen en exotische bloemen, gratis ontbijt en koffie en thee en alles is netjes. Wij slapen in een dorm, dus met meerdere mensen op een kamer. Bestwel gezellig, zo leer je weer nieuwe mensen kennen.

Natuurlijk hebben we Quepos ook al een beetje gezien: banaantjes gekocht op het marktje, de zonsondergang bekeken en een soda opgezocht voor het avondeten. Een groot voordeel is ook dat Quepos ongeveer 10 minuutjes van Manuel Antonio af ligt en het kost geen drol om er te komen. Een middagje naar het strand zit er dus ook nog wel aan te komen.

Maandag gaan we weer naar El Silencio (want er rijden geen bussen op zondag) om nog een weekje te werken. De week daarop vertrekken we alweer naar San Jose en dan zitten we al bijna op de helft van onze reis!

En uiteraard volgt er volgende week ook weer een reisverslagje!