Weer thuis

Het zit er al weer op! Na vier en een halve maand in Centraal Amerika te hebben rondgedwaald, zit ik nu weer thuis achter de computer.

De laatste daagjes in Nicaragua waren super! Na een legendarisch feestweekend in Granda, hadden we maandag onze konninginnedag op de Nederlandse ambasade in Managua - beter laat dan nooit. Uiteraard konden daar de hapjes, die in Nederland bij geen feest weg te denken zijn, ook niet missen. Een lekker formeel feest - ook zeker gezellig - en een foto met de ambasadeur gescoord. We konden in het hostel bij Charlotte overnachten.

De volgende dag bezochten we las Galerias (een luxe winkelcentrum), waar we alle drie een halve liter ijs naar binnen werkte - dat verkochten ze bij de burgerking onder de naam 'milkshake'. Speciale methode, maar zeker niet onsmakelijk. Aan het eind van de middag besloten Joer en ik maar een bus terug naar Granada te nemen. Charlotte besloot maar met ons mee te komen om gezellig uit eten te gaan.

Tegen de avond moest Charlotte toch weer richting Managua - ze had de volgende dag overigens gewoon werk. Een probleempje: er reden geen bussen meer. Per toeval kwamen we Bosco, in Nica, tegen - dat gebeurt overigens abnormaal vaak - en hij wilde Charlotte wel brengen met zijn auto als wij meegingen om hem op de terugweg te vergezellen. Onderweg kwamen we echter het casino tegen. Je raadt het al: hier hebben we ons de hele avond vermaakt.

Toen het toch wel erg laat werd, vervolgden we maar onze reis naar Charlotte. Bosco zette ons daarna netjes thuis af bij Ana - want daar verbleven we onze laatste nachtjes. Woensdag - onze laatste echte dag in Nicaragua - besloten we nog een middagje naar Masaya te gaan. 's Avons begaf Charlotte zich weer naar Granada. We gingen met z'n drieën uit eten en deden mee aan de pubquiz in de Irish Pub. En jahoor: wij, als Los Boscos, wonnen! Als prijs kregen we twee flesjes Flor de Caña (rum) en een flesje cola.

Toen zat ook onze laatste dag er alweer op en zochten we ons bedje op. Redelijk vroeg, want de volgend morgen om 4 uur stond er al een taxi op ons te wachten. Dit keer niet verslapen! - of helemaal niet geslapen eigenlijk. We namen nogmaals afscheid van Ana (want zij was speciaal voor ons uit haar bed gekomen) en we laadden onze koffer in de auto. Ook Charlotte stond om 4 uur klaar. Zij moest op tijd terug zijn in Managua voor haar werk, en wij reden er toch heen.

Op het vliegveld ging alles redelijk soepel en snel. Na een vlucht van 4 uur, landden we in Atlanta, waar naar onze verbazing ook alles soepel en snel verliep. Voor ons echt geen groot voordeel, want daarna konden we nog 8 uur wachten op de luchthaven. De grond bij het raam was echter lekker verwarmd door de zon, en daar hebben we maar het grootste deel van de tijd doorgebracht. Vermoeiend en lang, maar daarna konden we gelukkig onze laatste uren in het vliegtuig uitzitten.

We kwamen een uur eerder aan dan verwacht - alsnog 8 uur vliegen - en zitten op de kar die Joery duwde, kwamen we de deuren door. Familie en vrienden stonden op ons te wachten en iedereen kreeg dikke knuffels. We deden met z'n allen nog een drankje op het vliegveld en toen was het voor Joery en mij tijd om afscheid van elkaar te nemen voor het eerst in bijna vijf maanden.

En nu zijn we weer hier, gewoon in Nederland. Ik vind het superleuk om iedereen weer te zien, maar stiekem, eigenlijk, zou ik zo weer terugvliegen. Ik heb zo'n geweldige tijd gehad in Midden-Amerika, zoveel gezien, zoveel vrienden gemaakt en een geweldig leven geleid. Het is een prachtige ervaring geweest, ik heb er heel veel aan over gehouden en ik had het nooit willen missen!