Laguna de Apoyo!

Hoewel we in eerste instantie eigenlijk een beetje opzagen tegen het afscheid van Granada om plaats te maken voor het project in Laguna de Apoyo, hebben we het hier ontzettend naar ons zin. Maandag werden we door Tjitske van On-Stage opgehaald - uiteraard hadden we eerst uitgebreid afscheid genomen van Anna en de rest van de familie. Voordat we naar Apoyo werden gebracht, dronken en kletsten we nog wat. Toen we bij het biologisch centrum aankwamen, ontmoetten we vrijwel gelijk Pablo, die samen met Jeffrey ´in charge´ is.

Jeffrey is nogal een persoon appart. Deze gekke bioloog komt uit de VS en heeft hier helemaal z´n draai gevonden met het project. Ondanks dat hij inderdaad een beetje gek is - in positieve zin - is hij enorm aardig, slim en hij zet zich enorm in voor het project - hoewel dat soms op enigszins chaotische wijze gebeurt. Daarnaast is hij onafscheidelijk van Panchito, de baby-eekhoorn. De nieuwsgierige en superschattige eekhoorn klimt overal op - zo ook op mij - en is gek op de wilde olijven, die hij dagelijks na z´n portie melk krijgt.

Behalve Panchito, is ook Tuci een fan van de olijven. Tuci, de toekan, is drie maanden geleden weggehaald uit z´n huisdierlijke positie en het plan is hem te leren vliegen en uiteindelijk weer vrij te laten in de natuur. Tuci is superleuk! Hij hopt hele dagen van tak naar tak - van de twee takken, die hij in z´n hok heeft -, maakt regelmatig rare geluiden, terwijl hij z´n hoofd in z´n hok steekt, en vooral de momenten dat hij diepdenkend naar buiten zit te kijken - althans, zo lijkt het - en vervolgens met de meest on-intelligente blik omkijkt, zijn onbetaalbaar.

Het biologisch centrum zelf is heel basic, maar wel supergezellig met alle medewerkers, vrijwilligers en studenten. Joery en ik hebben beide een privé-kamer met een enorm kraakbed en een mini-tafel om onze kleren op te leggen. Ondanks alle insecten- en schorpioenverhalen, die ´s nachts in de kamers zouden ronddolen, is het prima te doen. En het uitzicht is natuurlijk geweldig! We kunnen elke dag zwemmen in het meer, midden in de prachtige omgeving. Het is heel helder en heerlijk warm. Omdat het laguna eigenlijk een vulkaankrater is, wordt het meer heel snel diep - vergelijkbaar met een trechtervorm.

Naast dat de omgeving echt prachtig is, is het werk dat mogen doen ook erg leuk en interessant. Er zijn verschillende projecten, waar we mee kunnen helpen: het herbebossingsproject, waarbij we de jonge boompjes mogen verzorgen en nieuwe zaden verzamelen om te planten, het plastic-recycleprject en verschillende onderzoeksprojecten over dieren en insecten. Zo gingen we dinsdagavond motjes vangen in het bos - supergaaf in het donker in het bos, tussen de duizenden insectengeluiden en tussen de brulapen. Gister hebben we de verschillende motjes - we bewaarden ze in de vriezer - gefotografeerd en binnenkort mogen we de data invoeren.

De dag na de motjes mochten we helpen met het vangen van vogeltjes en vleermuisjes. Dat houdt in: van 10 uur ´s morgens tot 9 uur ´s avonds midden in het bos doorbrengen. Ondanks dat we vooral veel moesten wachten en niet bijster veel konden doen, was het wel supergaaf om een keer meegemaakt te hebben. Op verschillende plaatsen in het bos worden zwarte netten opgehangen, die om het uur worden gecheckt op verstrikte vogeltjes. Zo ja, dan worden ze uit het net gehaald - dat kost meestal wel wat geduld - en in een stoffen zakje naar het kamp meegenomen. Daar wordt het vogeltje gewogen en het geslacht en de soort bepaald. Ook worden de vleugeltjes opgemeten en bepaald hoe oud het vogeltje ongeveer is. Dit laatste doen ze aan de hand van de schedelbouw en de veervorming. Nadat alles genoteerd is, wordt het vogeltje losgelaten.

´s Avonds vingen we vleermuisjes in de netten. Die avond hadden we er drie - wat bijzonder weinig is vergeleken met normaal. Ondanks dat de vleermuisjes eigenlijk heel lelijk zijn (maar toch ook wel schattig), was het superleuk om te zien. We mochten helpen met het meten van de vleugeltjes, het lichaampje, de oortjes etc. Het laatste, en tevens jongste vleermuisje, had echter z´n vleugelte zo erg verwond waardoor we het beestje niet konden laten leven - niet echt iets wat ik nog eens wil meemaken.

Verder hebben we hier echt een geweldige tijd! Voor de weekenden hebben we ook al een volle planning. Dit weekend gaan we terug naar Granada, waar we iedereen weer kunnen zien en om de verjaardag van Cedric te vieren. Het weekend daarna
gaan we met de ticabus naar San José (in Costa Rica) voor de bruiloft van Yessenia, onze superlieve lerares. We zijn uitgenodigd om mee te eten en te feesten en uiteraard hebben we er superveel zin in. Daarnaast is het ook gewoon heel leuk om zoiets mee te maken, aan de andere kant van de wereld. Het weekend daarop willen we naar San Juan del Sur en onze laatste daagjes slijten we in het oude vertrouwde Granada. Kortom: dat worden een mooie laatste drie weken!