Vulkaanboarden in León

Alweer een tijdje geleden dat ik m´n vorige verslag heb geupload, maar nu pakken we de draad weer op. Na de lessen op de eilandjes vorige week dinsdag, hadden we woensdag een vrije middag - en eindelijk kon ik een aantal foto´s uploaden!-, en donderdag bezochten we een ´finca´ (boerderijtje) van een mannetje. Dat huisje stelde werkelijk helemaal niets voor - dan was El Silencio nog luxe.

Er stond alleen een vierkant hokje, dat met metaalresten en hout in elkaar gezet was, en dat was de slaapkamer. Verder was er een afdakje, waaronder de ´keuken´ zich bevond - op brandend hout - en een kippenhok. Verder leefden ze buiten. De man woonde er enkel met zijn zoon en ze leefden van de opbrengst van platano, yuka en nog wat fruiten. We kregen een rondleiding, mochten de vruchtjes proeven en de man ging zelfs platanos voor ons bakken. Ook Joer heeft zich nog uitgeleefd met de platanos. Het was een superleuke ervaring.

En vrijdag vertrokken we naar León samen met Anniek. De busreis verliep dit keer heel soepel. Deze keer zatten we in een kleiner busje, waarin niet zoveel mogelijk mensen gepropt werden. De stoelen waren zowaar confortabel en er was zelfs airco. Het hotel in León was ook heel chill. Er was gratig internet en wifi, hangmatten, pooltafel, keuken en gratis koffie (die er nooit was, maar het gaat om het idee hè ). De keuken bleef natuurlijk niet ongebruikt. De eerste avond spaghetti, wat een succes was. En de tweede avond pannenkoeken, wat een regelrechte ramp was. Joery had namelijk het briljante idee om meel van maïs te gebruiken in plaats van gewone. Een tip: gebruik nooit maïl-mail om pannekoeken te maken. Toen moesten we het doen met de prutterige, naar maïs smakende ´pannenkoeken´. Niet heel erg lekker, maar het werkte wel goed op onze lachspieren.

´s morgens hebben we de kathedraal in León beklommen en ´s middags besloten we naar het strand te gaan met de bus. Dat was werkelijk ongelooflijk! We moesten allemaal staan en de bus was onvoorstelbaar vol. Ik werd zegmaar zo platgedrukt, dat ik bijna bij een man op schoot moest zitten, omdat ik niet meer rechtop kon staan. Het strand zelf wasmooi - het eerste strand hier met schelpen - maar wel heel anders dan in Costa Rica: niet veel natuur bij het strand, zoals palmbomen en gewoon grijs zand in plaats van wit. Maar de branding was wel supermooi om te zien.

De volgende morgen werd ik al wakker om 6 uur ´s morgens. Om half 8 maakten we ons pannenkoeken-ontbijt - normale, lekkere pannenkoeken - en om 8 uur werden we opgehaald om te gaan vulkaanboarden! We waren samen met Anniek, Happy en Verena - want Happy kwam nog een weekje in Granada langs -, twee Zwitserse meiden en nog 3 anderen (en onze reisgids natuurlijk). Na het ophalen, duurde het nog zeker 2 uur voordat we onderaan de vulkaan stonden, want de rit zelf duurde al ongeveer een uur en daarnaast moest er nog water en fruit gekocht worden en moesten we langs het kantoortje van Tierra Tours voor de betalingen en onze equipments. Er was de mogelijkheid op zittend op je board de vulkaan af te sjeesen of staand. Happy wilde uiteraard staand - dat kon ook niet anders - en de 2 Zwitsersen ook; de rest koos verstanding en ging zittend.

De rit naar boven was nog een hele klim, met onze rugzak en board op onze rug. Maar het was het zeker waard, want het uitzicht boven was verschrikkelijk mooi. We kregen enorm sexy pakjes aan - of hitsige pakjes volgens Roos - in fel groen en geel en 50 maten te groot. Uiteraard zijn er wat mooie plaatjes van geschoten. Bovenaan leek de afdaling toch iets stijler dan we dachten, dus de spanningen sloegen al toe. De gids legde ons uit hoe ons board te besturen - niet zeer moeilijk - en daar gingen we dan. Wel ironisch dat je 30 dollar betaalt, terwijl de activiteit waar je het voor doet, maar 2 minuten duurt. Het was wel echt supergaaf, (maar achteraf vind ik het wel jammer dat ik me op dat moment iets heb ingehouden met de snelheid).

Na het boarden waren we doodop, zweterig en zanderig. Na even opfrissen, werden we bij het busstation in León afgezet, waar we ook afscheid namen van Happy en Verena. We kochten piko op de markt voor de lunch en de busritten verliepen weer heel soepel. En deze week is het Semana Santa, wat inhoudt dat heel veel mensen vrij zijn - behalve wij uiteraard, want dit was onze laatste lesweek. Dat zal ik echter toch moeten bewaren voor een volgende keer, want anders houdt ik niets meer over om volgende week over te vertellen.